Weekendje smullen met oude herinneringen ,

Na weer een weekje wat gehobby’t te hebben op stage was ik toch weer toe aan het weekend. Dit weekend begon gelukkig wat eerder. Rond de halve middag van vrijdag vrij genomen om thuis eventjes de boel op orde te maken want dit weekend zou er bezoek komen. Mijn zus had al zeer vroeg, eigenlijk al voordat ik naar Zwitserland ging, gezegd dat ze langs wou komen. In de eerste week dat ik hier was, kreeg ik dus ook al een mailtje met een datum van arriveren. Omdat mijn moeder vroeger (lees ongeveer 37 jaar gelee) ook een tijdje in Lausanne, Zwitserland gewoon heeft, was het dan ook de planning dat wij dit gezamenlijk zouden gaan bewonderen. Mijn moeder wou hier toch ook graag bij zijn en warempel, mijn lieve zus had ook een vliegticket voor haar geboekt zodat wij allen onder moeders begeleiding en zorg, veilig in de grote stad konden ronddartelen. Omdat er in 37 jaar toch wel wat veranderd in een stad en omdat het geheugen toch niet altijd 100 % kan onthouden, waren er bij haar nog steeds genoeg beelden van herinnering. Na een toeristische toer door Lausanne gehad te hebben, was de conclusie dat het inderdaad wel een aangename stad was met grote gezellige winkelstraten en winkels die wel open waren tot 18:00. Het zal dus ook niet gek zijn als ik in een van de volgende weken hier maar eens probeer wat aan te schaffen (Bern, hoofdstad van Zwitserland tot 16:00… Ze moeten daar toch echt eens gaan nadenken). De stad zelf had toch ook wel allure zoals mijn moeder dat zij. De gebouwen waren toch redelijk oud en er heerste een gemoedelijke sfeer. De stad was gelegen op een paar bergen waardoor er tussen de op enigszins Chinese “rijst terras stijl” tegen de berg opgebouwde huizen soms een brug tevoorschijn kwam die van het topje van het ene dak naar het topje van het andere ging. Uitkijkend over de stad, was er nog een mooie kathedraal die op het moment een beetje gerenoveerd werd. Met deze stad in de bol zijn we vervolgens vertrokken richting een wijk waar mijn moeder vroeger een woning had. De aftrap was een kleine wandeltocht langs het water met prachtig uitzicht op de Apls, daarna begon de lange zoektocht, het regelmatig de weg vragen en het spitten in het geheugen naar oude herinneringen, zodat wij uiteindelijk de woning terug gevonden hadden. De tuin was een privé terrein maar na eenmaal door het poortje gegaan te zijn en een lieve glimlach opgezet te hebben was het geen probleem. Het huisje bleek nauwelijks veranderd te zijn en dat maakte de zoektocht de moeite waard!

’s Avonds waren we van plan om eens echt Zwitsers te eten. Daartoe zijn we naar een oud restaurantje gegaan waar mijn moeder vroeger ook wel eens had gesmuld van een heerlijk potje gesmolten kaas. Het bleek dat dit restaurantje er nog steeds bestond en dat de kaas met de jaren nog net zo goed was. Lekker roeren in een potje met kaas en geen stukje brood laten vallen. Het was daar gewoon te lekker voor.

De volgende dag was bestemd voor een klein dorpje in de Alpen welke vroeger door mijn moeder met regelmaat onveilig gemaakt werd. Het naambordje beschreef Chateau-d’Oex wat misschien bekend voorkomt bij een enkele sneeuwsport liefhebber. Met een echt sneeuwsport sfeertje zonder de sneeuw, zag het er uit als een gezellig liefelijk dorpje gemaakt voor de echte fanaat. De bergen er omheen zagen er uit om beklommen te worden, waarna er prima genoten werd van het uitzicht onder het genot van een picknick. Na een toch van 1.5 uur wandelen en klimmen, waren we allemachtig hoog en hadden we een geweldig uitzicht. Het begon alleen lichtjes te druppen en we waren genoodzaakt om toch terug te keren richting het dorp. Niet om de regen maar omdat de trein weer vertrok. Nog een kopje glühwein en we waren helemaal tevree met de dag.

’s Avond wouden we weer lekker uit eten en mogelijk de andere Zwitserse kwaliteit met kaas, Raclette, uitproberen. Echter bleek na een lange toch door belachelijke regenval dat bijna alle restaurants dicht waren (weet niet hoe dit in Bern was maar als het niet het geval is scoren ze hier wel een puntje op). Omdat we toch graag wat warms wouden eten, besloten we maar richting station te lopen aangezien daar toch vaak nog wel wat te vinden is. Een Thaise restaurant deed wonderen en kon ons toch nog wat lekkers voorschotelen. Zonder al het gepriegel met stokjes en gewoon gebruik makend van mes en vork wist ik mij heerlijke stukjes pittige beef naar binnen te werken. De rest was ook lekker aan het smullen van stukjes kip en noedel soep. Aangezien het nog steeds regende met emmertjes water tegelijk, heb ik de plu afgestaan aan mams en ben begonnen aan de tocht terug naar Neuchatel. Kusje hier, kusje daar, wens van goede reis en nachtrust en het familie weekend was helaas al weer over. Hun besloten om maandag nog even te shoppen en ik om maar weer eens verder te gaan met de stage.

De stage gaat al weer lekker. Heb mijn volgend ontwerp terug en al reeds gemaakt. Zij het met een paar foutjes gedurende het maken, waardoor het niet allemaal werkte, maar misschien werkt er nog genoeg om een nieuwe mogelijk definitieve opzet te gaan ontwerpen. Deze week zal dus ook voornamelijk liggen in het testen van de samples en daar theorieën en oplossingen uit te halen.

Groeties!
Floris

http://www.scintilla.utwente.nl/~florisf/Lausanne/