Le marché de Noël, Zurich

Beste Sint en Piet,

Verlanglijstje:
Ik zou graag willen een PS3, Wii of Xbox 360 welke U ook maar het eerst mogen bemachtigen. Als het U niet lukt vraag ik het wel aan uw concurrent.

Nog een paar dagen te gaan en dan zal ik de aankomende twee weken volledig zelfstandig moeten werken aangezien mijn begeleider opgeroepen is om even zijn leger skills op te peppen. Het was de afgelopen dagen dan ook zorgen dat ik alles voor elkaar had, zodat ik ook daadwerkelijk zelfstandig aan de slag kan. Met de laatste technische tekeningen en aangepaste designs van mijn ontwerp net op de bus gedaan te hebben, zal ik nu dus weer even proberen de moed op te brengen om maar wat in verslag vorm te schrijven. Om alvast te beginnen met het wakker schudden van mijn brein, begin ik maar weer eens mijn weekend digitaal vast te leggen.

Dit weekend was volgens de weerman ideaal om Zurich een bezoek te brengen. De zon zou schijnen en de vogels fluiten. Met een dikke mist vertrok ik in Neuchatel om in dikke mist aan te komen in Zurich. De weerman had waarschijnlijk bedoel dat boven die mist ergens een zon zou schijnen maar okee. Zurich zelf was nog redelijk zichtbaar en de eerste aanblik was al genoeg om te zeggen dat het geen zonde was van het treinkaartje. Zoals waarschijnlijk ook in Nederland, beginnen er nu zo her en der kerstmarken te verschijnen. Dit was dus ook het geval in Zurich, welke de grootste overdekte zou bezitten. Leuke aanwinst, dus eenmaal aangekomen op het station was de markt ook meteen zichtbaar. Met volle moed ben ik toen de menigte in gedoken om 5 minuten later aan de andere kant van het station te staan waar ik gelukkig de frisse lucht vond. Geen kerstmarkt voor mij... Das veels te druk en ze verkopen alleen prulla die ik niet kan gebruiken. Het enige goede wat ik gezien had was de gluhwein en het eten. Gelukkig was ik niet gekomen voor de kerstmarkt maar voor Zurich. Met de lonely planet bij de hand, welke een mooie route beschreef door het hart van de “te rijke stad” was het dan ook kinderspel om de pracht en de praal te vinden. Kerkje hier, kerkje daar, maar de meeste helaas gesloten voor publiek. Het gaf echter niet want ik heb in de afgelopen weekenden toch echt al genoeg glas in lood gezien. De buitenkant was dan ook genoeg om een indruk te krijgen. Verder ging de toch langs het meer waar ik helaas dus niet de overkant kon onderscheiden van de rest. Ik kon echter wel recht naar beneden kijken en tot mijn verbazing was het water van het meer echt kraak helder. Dat zou je niet zeggen met zo'n grote stad ernaast! Langs de oever lopen was ook erg aangenaam aangezien menig inwoner de moeite nam om zich even lekker uit te laten op een bekend of nog niet bekent muziek instrument. Na 2 uur lopen was het echter afgelopen met bewonderen en besloot ik gebruik te maken van de winkels die naar mij lonkten. Ik moet zeggen dat het ze ook redelijk goed gelukt is om Zurich nog rijker te maken want aan het eind van de dag had ik twee volle tassen en een erg platte portemonnee. Het begon nu ook donker te worden en alle kerstlichtjes gingen aan wat de stad in een volledig ander licht zette (kunstlicht en niet zonlicht). Helaas moest ik de trein terug al weer nemen want ik was graag nog een uurtje langer gebleven om het kunstlicht zijn volledige werk te zien doen. ’s Avond lekker chillen en ik had besloten om maar niet uit te gaan om toch maar een klein beetje te besparen op de toch al best dure dag.

De volgende dag was de zon weer terug en verschillende plannen om in de omgeving flink de beentjes los te schudden kwamen op in mijn hoofd. Iemand anders had echter het idee om naar een museum te gaan waar zich poppen uit de jaren 1800 bevonden die alleen vandaag tot leven gewekt werden. Klonk ook wel interessant dus ik besloot maar met hun mee te gaan. Het waren in totaal wel drie poppen die zo’n 200 jaar geleden gemaakt waren door klokkenmakers. Deze poppen waren in staat om 4 willekeurige zinnen te schijven, muziek te spelen en poppetjes te tekenen. Best indrukwekkend als je beseft dat de techniek toen nog niet zo geavanceerd was (Ze zeiden dat dit misschien wel de eerste computers waren). De show duurde echter maar 1.5 uur waarna de rest van de tijd besteed werd met een wandeling langs het meer en kijken hoe de zon langzaam achter de bergen verdween...

Groetjes,
Floris