Montreux

Salut!

Na een korte blik in de reisgids die ik van Dennis en Kim gekregen had, was dit weekend uitbesteed aan Montreux. Na de beslissing werd het door meerdere mensen aangeprezen als een goede keuze en ik vond twee Duitse meiden die mij wel wilde vergezellen. Omdat meiden wat meer tijd nodig hebben om alles tot hun door te laten dringen, zijn we op zaterdagochtend wat eerder vertrokken dan ik normaal zou doen. In Neuchatel regende het nog maar eenmaal in Montreux aangekomen was de zon volop aan het schijnen en was de lucht van donker grijs naar helder blauw omgetoverd. Het eerste wat we zagen was een groot meer met daarachter de Alpen die in volle trots tot diep in de hemel pronkten. Daarna met een blik in de ronde het stadje Montreux. Omdat het weer erg goed was besloten we langs het meer richting Chateau de Chillon te lopen. Dit was een toch van 45 minuten volgens de gids maar met onze onbekendheid met de aanblik van de Alpen in combinatie met het meer en de lucht, hadden we toch meerdere minuten nodig om her en der machtige foto’s te schieten. Na anderhalf uur dus eindelijk bij het kasteel aangekomen en de entree betaald. Ze hadden zo waar een gids over het kasteel in het Nederlands zonder spelfouten wat mijn begrip en inzicht over wat hier vroeger had afgespeeld toch verbrede. Van tolwegpost tot gevangenis/martelhuis tot luxe landhuis. Het was in ieder geval erg mooi en indrukwekkend om te zien en het werd zelfs een dagvullende bezigheid omdat Maria, een van de Duitse meisjes haar digitale camera had verloren. Erg spijtig want er waren een hoop mooie foto’s mee geschoten en we konden hem niet terugvinden. Na een uurtje was ze de schok een beetje te boven en zijn we met de bus richting Montreux gegaan. Volgens de Toeristen informatie balie was er een oud gedeelte dat de moeite waard was om te zien en bij de vraag of er nog meer interessante bezichtigingheden waren kregen we als commentaar dat dit niet Parijs was. Erg lieve man met een hard voor zijn stad… Eenmaal in het oude gedeelte aangekomen kregen we het idee dat zich in de afgelopen jaren toch enige nieuwbouw had plaatsgevonden en dat de Toeristen informatie hier nog niet echt van op de hoogte was. De stad zelf en de gebouwen waren echter wel mooi en zeker de moeite waard om even door heen te huppelen. Met nog een uur te gaan voordat we terug moesten naar Neuchatel, hebben we onze voeten de lucht in gegooid op een terrasje aan het meer. De zon was net bezig met een spelletje verstoppertje wat een mooi schouwspel gaf en je blik toch lang kon vasthouden. Eenmaal terug had onze Italiaan weer voor een grote groep pasta gekookt wat deze keer weer erg goed in de smaak viel. Wegens grote vermoeidheid besloten we niet de stad in te gaan maar ons op de bank te planten en een film te kijken. De volgende dag was weer sportief want we zijn met zijn 6en gaan frisbee golfen en swing golfen. Deze twee sporten zijn rara van het golfen afgeleid. Bij frisbee golfen is het balletje en de club omgeruild voor een frisbee en de gaten in de grond door metalen vangbakjes. Omdat mijn frisbeestijl vaak tegengestelde worpen voortbracht ben ik maar bovenhands gaan gooien wat resulteerde in worpen die toch zeker twee maal zo ver kwamen als de rest. Erg lachwekkende sport. Het swing golfen in hetzelfde als golf zei het niet dat de bal nu een stuk flexibeler was en de club een stok met een lomp stuk metaal aan het eind. Lekker raggen en hopen dat je de bal raakt. Hoe harden je wilt slaan hoe groter de misser en komischer de aanblik. Zowaar mijn bal bij een rake tik, diep het bos in geslagen en uiteindelijk toch als laatste gefinisht. Gelukkig was ik bij frisbee eerste geworden wat de boel weer mooi in evenwicht bracht. Volgend weekend staat een trip met zijn 9en naar een 3.5 km lange rodelbaan aan de andere kant van Zwitserland op de agenda. Als het weer goed is en de bus reserveerbaar (het halfpension heeft zijn eigen busje waar je gebruik van mag maken), dan is het maar 3.5 uur heen reiden. Deze 3.5 km is in 7 minuten van de top van de berg naar beneden te volbrengen. Het remmen heb je zelf in de hand.

De stage is deze week rustig geweest. Ik moet op het moment wachten totdat mijn begeleider me een gehele dag kan helpen. Omdat de afgelopen twee dagen vol waren met meetingen van het project waaraan hij meedoet, was er niet veel tijd. Morgen gaan we echter aan de slag en waarschijnlijk mag ik daarna zelfstandig de cleanroom in zodat ik in het vervolg niet meer op hem hoef te wachten.

Laat me even weten hoe Nobo’s was!
Groeten,
Floris

http://www.scintilla.utwente.nl/~florisf/Montreux/