Dag lief dagboek

Om Dennis (en de rest natuurlijk ook) een plezier te doen en omdat outlook het vertikt om mij op een liefkozende manier te behandelen (wil nix binnen halen en misschien ook niet verzenden), heb ik toch maar een waarbenjij.nu dagboek aangemaakt. Tot nu toe ziet het er inderdaad wel handig uit dus wie weet volgen er nog meer.

Maar oke. ff beginnen bij het begin…

De eerste dag was eigenlijk kansloos (reizen). Het begon met instappen op Enschede en dan zo snel mogelijk Duitsland over steken (duurde toch zeker 6 uur) om in het prachtige Zwitserland aan te komen. Zoals verwacht waren er veel bergen en hutjes welke na een half uur uit het raam gekeken te hebben toch ook gingen vervelen. Gelukkig had ik een boekje bij me welke lekker weg las. Eenmaal uitgelezen kwam ik in de buurt van Neuchâtel, wat gelegen is aan een prachtig meer. Ik heb geprobeerd hier een panorama fototje van te maken die naar mijn idee bij lange na niet weergeeft wat ik zag. Ik zal dan ook een nieuwe maken op een mooiere dag (ff hopen dat er nog eentje komt. De voorspellingen zijn nou nog niet denderend) waarbij de overkant beter zichtbaar is. Om jullie toch een indruk te geven is het fototje wel geplaatst in het fotoalbum. Eenmaal in Neuchâtel stapte ik in de bus om te vragen aan de chauffeur of dit de juiste bus was naar mijn nieuwe paleis. Met veel poespas was ik geen stap verder maar hij wist wel waar ik heeft moest. In ieder geval zo leek het... Kon namelijk niet verstaan wat hij zij. Het ging allemaal nogal snel en ik was toch zeker goed versuft door de reis. Maarja onderweg stopte de bus midden op een kruispunt om aan een passerende buschauffeur te vragen waar het gene lag wat ik aan het zoeken was. Veel Frans, weinig verder.. Vervolgens was er een aardige Frans pratend jongetje in de bus die mij er wel heen wou brengen. Lief en schattig, dus kon het absoluut niet afslaan. Ben toen de bus uitgestapt en samen met hem op een klein avontuur gegaan. Denk dat we 100 meter verder waren toe hij zijn beide handen in de lucht stook als teken dat hij het ook niet wist. Gelukkig had ik in die 100 meter een informatie bord gezien welke het wel wist. Daarop gekeken bleek dat ik een metertje of 500 terug moest lopen met alle koffers waarvan er eentje gelukkig wieltjes had. Eenmaal aangekomen blijk de bushalte direct voor de ingang te liggen van mijn paleis. Vol van zweet maar ff ingecheckt en een korte rondleiding gekregen waarbij alle attributen waar ik gebruik van mocht maken geshowd werden. Volgens de website/werkelijkheid… spelletjes kamer/hok met pingpongtafel. Gezellige bar/ 3 afgesleten banken met iets dat op een bar heeft moeten lijken denk ik. Gezellig moet ik wel zeggen (als je genoeg op hebt). Keuken/men heeft mij kunnen vertellen dat je er maar beter niet kunt koken. Dit ga ik dus zeker nog een keertje uitproberen. Slaapkamertje/slaapkamertje. Wasserette/2 wasmachines en droger strijkplank nog niet gevonden maar zal er vast ook wel zijn. Net ook voor het eerst gegeten tijdens het avondmaal en voldoet aan de normen van vullend. Het ontbijt is hetzelfde. Koffie is wel goed gelukkig!. Maar genoeg negatief. Zit hier best oké. Heb even nagevraagd wat een normale kamer kost en dat laat mijn budget toch niet echt toe. Dezelfde avond nog even Neuchâtel binnen gehuppeld en zag er anders uit dan Enschede maar zal me er wel thuis kunnen gaan voelen. Toen uitgeput niet zo laat naar bed gegaan om de volgende dag weer vroeg op te staan wat dankzij die koffie redelijk lukte. Met de bus naar station, stukkie lopen en hoi zeggen tegen degene die me zou ontvangen. Mijn stagebegeleider was vandaag nog niet aanwezig, wat ik al wist, en kreeg dus een korte rondleiding door het gebouw wat er erg nieuw uitzag (was nog maar 10 jaar in gebruik). Mocht zelfs nog kiezen waar ik mijn nieuwe nest ging bouwen. De eerste tak was in een copy ruimte waar het erg rustig was. De tweede tak was een kleine computerzaal die gedeeld werd met andere studenten die hier werk verrichte. Keuze snel gemaakt! Een nest kun je niet bouwen in je eentje... Blijken dat de andere vogels ook nog maar net aangevlogen waren en in hetzelfde paleis vertoefden als ik. Lekker beginnen dus. Verder de hele dag papers gelezen omdat er verder nog niet zoveel te doen was. Hoop dat ik morgen naast het lezen ook enkele actievere dingen kan doen. Vervolgens met de meiden terug naar huis gereden en daarna dus de eerste bite van het avondmaal genuttigd. Aan tafel ook weer nieuwe mensen leren kennen die me wel oki leken. En nu een “dagboek” aan het tikken om jullie op de hoogte te houden van mijn doen en laten in Swiss. Wie weet schrijf ik nog wel een keertje wat…

Groeten uit Zwitserland!
Floris

P.s. Greti, ik heb de paarse koeien nog niet gevangen laat staan dat ik er eentje gezien heb. Schappen vol choco maar geen van de M.

Tip. Als het regen sluit dan je raam…

P.s2. Iemand kon me net vertellen dat mijn mail niet werkte omdat alle downloads automatisch geblokt worden in dit pand. Ben ik dus dikke 30 minuten (als het niet meer is) bezig geweest om uit te zoeken hoe ik het weer aan de praat kon krijgen…